زندگی فداکارانه

 اخیراً با یکی از برادران در کلیسا صحبت می‌کردم و از اینکه او و همسرش چگونه با فداکاری زندگی می‌کنند، شگفت‌زده‌ام. او هفتاد و نه سال دارد و در هفتاد و هفت سالگی پس از اینکه متوجه شد برای بلند کردن وزنه‌های ۳۰ کیلویی (بیش از ۶۵ پوند) خیلی پیر شده است، از یک کارگاه رنگ‌آمیزی بازنشسته شد. او این کار را برای فرستادن پول جهت ساخت خانه‌ای برای کودکان در بنین، غرب آفریقا، جایی که همسرش مبلغ مذهبی بوده است، انجام می‌داد. و اگرچه بازنشسته شده‌اند، اما هنوز به این کودکان نیازمند کمک می‌کنند. آنها زندگی فداکارانه‌ای دارند زیرا از مسیح که فداکاری نهایی را انجام داد، پیروی می‌کنند.

اما وقتی مسیح به عنوان کاهن اعظم چیزهای خوب آینده ظاهر شد، از طریق خیمه بزرگتر و کامل‌تری وارد شد، نه با دست ساخته شده، یعنی نه از این خلقت؛ و نه از طریق خون بزها و گوساله‌ها، بلکه از طریق خون خودش، او یک بار برای همیشه وارد مکان مقدس شد و رستگاری ابدی را به دست آورد. زیرا اگر خون بزها و گاوها و خاکستر گوساله که بر کسانی که آلوده شده‌اند پاشیده می‌شود، آنها را برای پاک شدن از گناه تقدیس می‌کند، چقدر بیشتر خون مسیح که به واسطه روح ابدی خود را بی‌عیب به خدا تقدیم کرد، وجدان شما را از اعمال مرده پاک خواهد کرد تا خدای زنده را خدمت کنید؟ عبرانیان ۹:۱۱-۱۴

ما که مسیحی هستیم باید همیشه بخواهیم از الگوی مسیح در فداکاری پیروی کنیم. این آسان نیست، اما قلب خداست. پولس به کلیسای روم نوشت و از اعضای آن خواست که به لطف خدا، بدن‌های خود را به عنوان قربانی زنده، مقدس و مقبول خدا تقدیم کنند، که باید عمل معنوی پرستش ما نیز باشد. فداکاری شامل همه چیز از جمله زمان، گنجینه‌ها و استعدادهای ما می‌شود. زندگی فداکارانه می‌تواند دشوار باشد، اما وقتی متوجه می‌شویم که هیچ چیز از آن ما نیست، آسان‌تر می‌شود. ما صرفاً مباشرین آنچه خدا به ما می‌دهد هستیم و هر آنچه داریم باید برای جلال او استفاده کنیم.

هر که سخن می‌گوید، باید مانند کسی باشد که سخنان خدا را می‌گوید؛ هر که خدمت می‌کند، باید مانند کسی باشد که با قدرتی که خدا می‌دهد خدمت می‌کند؛ تا در همه چیز خدا از طریق عیسی مسیح جلال یابد، که جلال و سلطنت تا ابد از آن اوست. آمین. اول پطرس ۴:۱۱

هر کاری که انجام می‌دهیم باید برای جلال خدا باشد، نه برای خودمان. جی. آی. پکر، یک متکلم کانادایی متولد انگلستان، زمانی گفت: «رسالت والا و ممتاز ما این است که اراده خدا را با قدرت خدا برای جلال خدا انجام دهیم.» من معتقدم که این به زیبایی بیان شده است. ما ممکن است بخواهیم تمام تلاش خود را با قدرت خود انجام دهیم تا جلال را برای خود به دست آوریم. با این حال، این هرگز راه خدا نیست، حتی اگر کارهایی که انجام می‌دهیم، بگوییم برای خداست.

چیزی بی‌نهایت بهتر از انجام یک کار بزرگ برای خدا وجود دارد، و چیز بی‌نهایت بهتر این است که در جایی باشیم که خدا می‌خواهد، آنچه را که خدا می‌خواهد انجام دهیم و هیچ اراده‌ای جدا از اراده او نداشته باشیم.

این نقل قولی از جی. کمپبل مورگان است، که یک مبلغ مذهبی بریتانیایی و یک متکلم خودآموخته‌ی محترم بود و گفته می‌شود زندگی‌اش مظهر فداکاری بود. او معتقد بود که زندگی مسیحیِ فداکارانه به این معنی است که باید با صداقت انجام شود و قربانی مسیح تقلید شود. این بسیار مهم است، زیرا باید توجه داشت که خدا هر قربانی‌ای را که به او تقدیم می‌شود، نمی‌پذیرد.

خداوند می‌گوید: «قربانی‌های مضاعف شما برای من چیست؟ من از قربانی‌های سوخته قوچ‌ها و چربی گاوهای پرواری سیر شده سیر شده‌ام؛ و از خون گاوها، بره‌ها یا بزها لذت نمی‌برم. وقتی می‌آیید تا در حضور من حاضر شوید، چه کسی از شما می‌خواهد که این پایمال کردن دربار مرا انجام دهید؟ دیگر قربانی‌های بی‌ارزش خود را نیاورید، بخور دادن برای من منفور است. ماه نو و سبت، دعوت به اجتماعات - من نمی‌توانم گناه و اجتماع رسمی را تحمل کنم. «من از اعیاد ماه نو و اعیاد مقرر شما متنفرم، آنها برای من باری شده‌اند؛ از تحمل آنها خسته شده‌ام. «پس وقتی دست‌هایتان را برای دعا دراز می‌کنید، چشمانم را از شما خواهم پوشاند؛ بله، حتی اگر دعاهایتان را زیاد کنید، من گوش نخواهم داد. دستانتان آغشته به خون است.» اشعیا ۱:۱۱-۱۵

من هرگز نمی‌خواهم که خدا تمام فداکاری‌ای را که به او می‌دهم نپذیرد، زیرا من آن را بیهوده انجام می‌دهم. او اطاعت ما را بیشتر از فداکاری ما می‌خواهد. اگر فداکاری ما از روی اطاعت کامل از او انجام نشود، ما آن را بیهوده انجام می‌دهیم. اگر از او اطاعت نکنیم، او حتی ممکن است در طول یک دوره طولانی روزه‌داری به دعاهای شبانه ما گوش ندهد. بنابراین، مهم است به یاد داشته باشیم که اگر واقعاً زندگی فداکارانه‌ای داریم، این زندگی با اطاعت از خدا مشخص می‌شود.