یکی از دوستان اخیراً برای من یک مجموعه خطبه تصویری در مورد نماز فرستاده بود و با تماشای فیلم ها به عدم شکرگزاری خود نسبت به خداوند محکوم شدم. من زندگی دعای خود را بررسی کرده‌ام و اکنون می‌بینم که چهره‌ای رنگ پریده از آنچه قرار است باشد، به‌نظر می‌رسد که بی‌درخشش است، از جنب و جوش و شور و نشاط کمی برخوردار است، زیرا از ناسپاسی نسبت به پدر آسمانی من لبریز می‌شود. هنگامی که پیش او می روم، با شکایت به دروازه های او و با اتهام وارد دربار او می شوم. من قدردان خوبی های او نیستم و از روش های او انتقاد می کنم. خوشبختانه، من به یک خداوند مهربان وفادار خدمت می کنم که به من بسیار رحمت می کند، حتی اگر وقتی وارد اتاق تخت او می شوم، خلاف کاری را که باید انجام دهم، انجام می دهم.
با شکرگزاری از دروازه‌های او و با ستایش به صحن‌های او وارد شوید. او را شکر کنید، نام او را برکت دهید. زیرا خداوند خوب است. رحمت او جاودانه و وفای او برای همه نسل هاست. مزمور 100:4-5
هنگامی که ما دعا می کنیم شکرگزاری بسیار مهم است. همیشه چیزی برای تشکر وجود دارد، اما به نظر می رسد که ما اغلب این را فراموش می کنیم. اگر خدا هیچ چیز دیگری در این زندگی به ما نمی دهد، او بسیار بیشتر از آنچه استحقاق آن را داریم به ما داده است - هدیه زندگی ابدی. و تنها کاری که باید انجام دهیم دریافت آن است.
زیرا خدا جهان را چنان محبت کرد که پسر یگانه خود را داد تا هر که به او ایمان آورد هلاک نگردد، بلکه حیات جاودانی داشته باشد. یوحنا 3:16
و شهادت این است که خدا به ما حیات جاودانی داده است و این حیات در پسر اوست. کسی که پسر دارد، حیات را دارد. کسی که پسر خدا را ندارد، حیات را ندارد. اول یوحنا 5:11-12
پدر از طریق پسرش عیسی به ما حیات فراوان بخشیده است. با این حال، ممکن است زندگی سرشار از ثروت مادی، شهرت، و موفقیتی که ما آرزو یا انتظار داریم نباشد. اگر ما فاقد ثروت فیزیکی باشیم، باز هم می توانیم عشق، شادی، آرامش و خیلی چیزهای دیگر داشته باشیم. این زندگی فراوانی است که خداوند به ما عرضه می کند. اما ما گاهی اوقات انتخاب می کنیم که از این موهبت ها غافل شویم و به دنبال چیزی بگردیم که دنیا آن را موفقیت می نامد. ما از زندگی خود ناراضی می شویم و احساس می کنیم که خدا انتظارات ما را برآورده نکرده است و بعد ناراحت و غمگین به سوی او می رویم. و در عبوس بودنمان دلتنگ تمام کارهایی هستیم که خدا کرده است.
کلیسای من در حال انجام مجموعه‌ای درباره کتاب روت بوده است و یکی از دیدگاه‌هایی که برای من قابل توجه بود این بود که نائومی می‌خواست مارا به معنای تلخ نامیده شود، و او گفت که او «خالی» است، حتی با وجود اینکه خوبی خدا به درستی سرازیر شده بود. در کنار او به شکل روت. آیا ما نیز به دلیل غرق شدن در حسرت خود و غرق شدن در غم خود، تمام خوبی هایی را که خداوند برای ما انجام داده از دست داده ایم؟ آیا ما نیمه خالی به لیوان نگاه می کنیم در حالی که باید نیمه پر به آن نگاه کنیم؟ ما نباید از این واقعیت غافل شویم که نه تنها خدا همه چیز را برای کسانی که او را دوست دارند و در هدف او گام برمی دارند به خیر می کند، بلکه این است که خدا خوب است. این شخصیت اوست و وقتی ما واقعاً او را همانگونه که واقعاً هست بشناسیم، می‌توانیم از او به خاطر خوب بودنش تشکر کنیم زیرا او دقیقاً همان چیزی است که هست.
خداوند را شکر کنید زیرا او نیکوکار است. زیرا وفاداری او ابدی است. اول تواریخ 16:34
ما به خدای مهربان و وفادار خدمت می کنیم که شایسته ستایش و سپاسگزاری ماست. ما هرگز نباید فراموش کنیم که از او تشکر کنیم، زیرا او قبلاً با وجود همه بدی هایی که در حال رخ دادن است، کارهای خوبی برای ما انجام داده است. به اطراف نگاه کن و نعمت هایت را بشمار. ممکن است از کارهایی که خداوند انجام داده و قبلاً ندیده اید تعجب کنید، زیرا تمرکز شما به جای آنچه که دارید، روی چیزهایی بوده است که کمبود دارید. خداوند به ما می گوید که به درگاه او دعا کنیم و هر چه دوست داریم بخواهیم، اما از کاری که او انجام داده است ناسپاس نباشیم. هیچ کس این را دوست ندارد که کسی همیشه از راه های مختلف کمک بخواهد، اما هرگز تشکر نمی کند. ممکن است احساس کنید از شما سوء استفاده می شود و دیگر نمی خواهید به آن شخص کمک کنید. پس چرا باید با ناسپاسی با خدا رفتار کنیم، در حالی که او به طرق مختلف به ما برکت داده است، حتی اگر ما احساس برکت نکنیم؟ ما نباید اجازه دهیم که احساسات ما شکرگزاری ما را دیکته کنند، اما حقیقت باید ما را به شکرگزاری خدای سخاوتمند سوق دهد. و حقیقت این است که خداوند کارهای بزرگ و شگفت انگیزی انجام داده است که قابل پیشی گرفتن نیست. بنابراین، هرگز نباید شکرگزاری از او را فراموش کنیم.
برای هیچ چیز مضطرب نباشید، بلکه در هر کاری با دعا و شکرگزاری، خواسته های خود را به خدا نشان دهید. فیلیپیان 4: 6