من اخیراً در مورد اهمیت آزمایش و رنج بسیار فکر کرده ام. آنها ممکن است دوره های دشواری را در زندگی ما به همراه داشته باشند، اما همچنین ما را به یادگیری بیشتر در مورد شخصیت خدا سوق می دهند. اگر بیمار هستیم، او شفا دهنده ماست. اگر کمبود داریم، او روزی دهنده ماست. اگر احساس کنیم که دشمن ما و هر چیز دیگری علیه ما می آید، او سپر، پناهگاه، نیرو و مدافع ماست. زمانی که گرفتار می شویم، بیشتر با خدا و راه های قدرتمند او آشنا می شویم.
جز تو چه کسی را در بهشت دارم؟ و من در روی زمین کسی را جز تو نمی خواهم. گوشت و قلب من از کار می افتد. اما خداوند قوت قلب و سهم من برای همیشه است. زیرا کسانی که از تو دور هستند هلاک خواهند شد. تو تمام کسانی را که به خاطر فحشا از تو دوری می کنند، نابود کردی. اما برای من خوب است که به خدا نزدیک شوم. من بر خداوند یهوه توکل کرده ام تا همه کارهای تو را اعلام کنم. مزمور 73:25-28
بسیاری از ما ممکن است در طول مصائب خود به خدا نزدیکتر شویم و یاد بگیریم که بیشتر به او اعتماد کنیم و توانایی بیشتری برای شهادت بر خوبی او بدون توجه به سختی ها داشته باشیم. اما کسانی هستند که هنگام چالش ها از خدا فرار می کنند و او را به خاطر گرفتاری های خود سرزنش می کنند. آنها فراموش می کنند که خدا برای همه چیز هدفی دارد و کاملاً تحت کنترل است و همه چیز را به نفع کسانی انجام می دهد که او را دوست دارند و به هدف او دعوت شده اند. اگر خدا را دوست ندارید و خارج از اراده او هستید، ممکن است مصائب شما به خوبی برای شما پیش نیاید. اما وقتی به خدا اعتماد می‌کنیم و طبق راه‌های او قدم می‌زنیم، رنج ما هدفی ابدی دارد که ممکن است اکنون آن را درک نکنیم. دوره های تاریک زندگی ما می تواند زمان بسیار خوبی برای ایجاد ایمان باشد. اسوالد چمبرز این را در مورد ابرهای زندگی ما نوشت.
در کتاب مقدس، ابرها همیشه با خدا در ارتباط هستند. ابرها آن غم ها یا رنج ها یا پیچش های مشیت است که به نظر می رسد حکومت او را به چالش می کشد. ابرها غیر از خدا به نظر تصادف می آیند. اما روح خدا توسط همین ابرها به ما می آموزد که چگونه با ایمان راه برویم. بدون ابرها نیازی به ایمان نداریم.
ممکن است احساس کنیم در ابرهای تاریکی غرق شده ایم. با این حال، طوفان برای شکستن ما نبود، بلکه ساختن ما و ایمان ما به خدا بود. هرس‌هایی که با بادهای تند می‌آیند وقتی اتفاق می‌افتد احساس دردناکی می‌کند، اما بعداً تا زمانی که در مسیح ریشه‌دار باشیم، پربارتر خواهیم بود. خدا از طوفان‌ها استفاده می‌کند تا قسمت‌هایی را از وجودمان که برای او خوشایند نیست و ممکن است مانع از برقراری رابطه عمیق‌تر با او شود، جدا کند. و آرزوی او برای ما این است که محبت او را بپذیریم و سرازیر کنیم، در حالی که بگذاریم به وفور به اطرافیانمان سرازیر شود. او می‌داند که شیوه‌ای که ما عشق را می‌بینیم ممکن است اشتباه باشد، بنابراین ممکن است از تعارض در روابط زمینی استفاده کند تا به ما کمک کند دیدگاه آسمانی‌تری نسبت به عشق داشته باشیم. خدا می تواند در طول مبارزات ما باورهای بد و الگوهای فکری ما را از بین ببرد. او حتی ممکن است از شر عقاید سنتی و آموزه‌های ساخته دست بشر که از او نیستند خلاص شود، که ما را از ارتباط مناسب با او سلب می‌کند. اسوالد چمبرز بیشتر در این مورد بیان کرد.
این درست نیست که خدا از ما می خواهد که در آزمایشات خود چیزی یاد بگیریم. از طریق هر ابری که می آورد، او می خواهد چیزهایی را که ما را از یک رابطه ساده با او دور می کند، بیاموزیم. گاهی اوقات ما مجبور هستیم که اشکال خاصی از فعالیت و شهادت دینی را به حال خود رها کنیم تا زمانی که رابطه ما با خدا ساده شود - تا زمانی که یاد بگیریم برای همه نیازهایمان به خدا روی آوریم نه به افراد دیگر. فکری که باید داشته باشم این است: «خدا و روح خودم. مردم دیگر سایه هستند.» تا زمانی که افراد دیگر سایه شوند، ابرها و تاریکی ها هرازگاهی مال من خواهند بود. آیا رابطه من با خدا ساده تر از همیشه شده است؟
هنگامی که هانا نازا بود هیچ کس نتوانست به هانا کمک کند، بنابراین او مجبور شد برای درخواست فرزند به خدا مراجعه کند و نذر کرد که اولین پسرش را به او بدهد که بزرگترین قاضی اسرائیل شد. یوسف از گودال به خانه پوتیفار به زندان رفت، و ممکن بود احساس کند که مردم آن را فراموش کرده‌اند، اما می‌دانست که خدا با اوست و بنابراین هرگز عقاید خود را به خطر نینداخت. سپس بعد از فرعون در مصر به مقام دوم رسید که او را برای نجات خانواده خود و بسیاری دیگر در یک دوره قحطی قرار داد. هر آزمایشی که از سر می گذرانیم، می تواند به یک پیروزی تبدیل شود. ما فقط باید درک کنیم که خدا کنترل را در دست دارد و به او اجازه دهیم راه خود را در میان مشکلات با ما داشته باشد، زیرا او از آنها استفاده می کند تا ما را برای هدفش آماده کند.
برای من خوب است که مصیبت دیده باشم تا فرایض تو را بیاموزم. قانون دهان تو برای من از هزاران سکه طلا و نقره بهتر است. دستان تو مرا آفریده و مد کرده است. مرا درک کن تا احکام تو را بیاموزم. کسانی که از تو می ترسند با دیدن من خوشحال می شوند، زیرا به کلام تو امیدوار شده ام. خداوندا می دانم که احکام تو درست است و با وفاداری مرا رنج داده ای. مزمور 119: 71-75
مصیبت ما به ما این فرصت را می دهد که عمیق تر در حقیقت خدا کاوش کنیم و بدانیم که آنها بهتر از دارایی های مادی هستند. در طول چالش‌هایمان، ما یاد می‌گیریم که بیشتر به خداوند امیدوار باشیم و وقتی افرادی که به این موضوع نگاه می‌کنند، تشویق می‌شوند، بنابراین آزمایش‌های ما نه تنها برای ما، بلکه برای اطرافیانمان نیز به پیروزی تبدیل می‌شود.