بسیاری از مردم ممکن است فکر کنند که من بیش از حد در مورد زندگی خود صحبت می کنم. و این می تواند درست باشد. ممکن است در مورد برخی چیزها بیش از حد صحبت کنم و سپس در مورد برخی دیگر به اندازه کافی صحبت نکنم. یادم می‌آید که سال‌ها پیش وقتی یک گروه زنان را رهبری می‌کردم، معمولاً ابتدا با اعتراف به صدمات و خطاهایم صحبت می‌کردم و بعد خانم‌های دیگر صحبت می‌کردند و درباره زندگی‌شان صحبت می‌کردند. در نتیجه، ما می‌توانستیم گفتگوی سازنده‌ای با توانایی به کارگیری آیات کتاب مقدس داشته باشیم و می‌دانیم دقیقاً چه چیزی برای فرد دعا کنیم. مسلماً، مواقعی وجود دارد که گفتن زندگی خود به برخی افراد خطرناک است، زیرا آنها از این اطلاعات برای از بین بردن شما استفاده می کنند، بنابراین تشخیص مهم است. اما هنگامی که ما گناهان و آسیب های خود را می پوشانیم، شیطان از این کار استفاده می کند تا ما را عقب نگه دارد تا شفای لازم را دریافت نکنیم.
و دعای ایمان بیمار را نجات خواهد داد و خداوند او را زنده خواهد کرد. و اگر گناه کرده باشد آمرزیده می شود. به گناهان خود برای یکدیگر اعتراف کنید و برای یکدیگر دعا کنید تا شفا پیدا کنید. دعای مؤثر و پرشور یک مرد صالح بسیار مفید است. یعقوب 5:15-16
اعتراف بسیار مهم است زیرا گناهان اعتراف نشده ما را مجروح می کنند و در باتلاق مان گیر می کنند. من گزارش های بی شماری از احیاء در سراسر جهان خوانده ام، و یکی از چیزهایی که دیدم وجه اشتراک بسیاری از آنها این بود که با اعتراف به گناه و توبه شروع کردند. اگر گناه خود را پنهان کنیم، واقعاً نمی‌توانیم از آن روی برگردانیم و به سوی خدا حرکت کنیم. اعتقاد بر این است که A.W. توزر یک بار این را گفت:
"شما می توانید تا روز قیامت برای احیا دعا کنید، اما هرگز بدون توبه و اعتراف به گناه در زندگی مسیحی به آن نخواهید رسید."
گناه اعتراف نشده ما را از خدا جدا می کند. پس از اینکه آدم و حوا به تدبیر شیطان افتادند، وقتی خداوند را در حال راه رفتن در باغ شنیدند، سعی کردند از حضور او پنهان شوند. این حتی معنی ندارد. به نوعی در تلاش برای پوشاندن خود فراموش کردند که خدا دانا است. او دقیقاً می‌دانست که چه می‌کنند و کجا هستند، حتی اگر ممکن است در مورد محل نگهداری آنها سؤال کرده باشد. با این حال، من معتقدم که خداوند این سوال را پرسید تا آنها را پس از رفتن بر خلاف میل خود درک کنند. آنها ناگهان برهنگی خود را تشخیص دادند و نخواستند در پیشگاه خداوند آشکار شوند. اما به همین دلیل است که بسیاری از ما سعی می‌کنیم تا این حد تظاهر کنیم و سعی می‌کنیم اعمال ناپسند خود را بپوشانیم، زیرا نمی‌خواهیم در برابر خدا و انسان افشا شویم. متأسفانه وقتی سعی می کنیم گناه را پنهان کنیم معمولاً منجر به گناه بیشتر می شود و پیشرفت در زندگی برای ما سخت خواهد بود.
کسی که گناهان خود را بپوشاند، رستگار نمی شود، اما هر که به گناهان خود اعتراف کند و ترک کند، رحمت کند. امثال 28:13
نکته جالب این است که آدم دوم برهنه به صلیب آویزان شد تا همه ببینند، حتی اگر او بی گناه بود. این کاری است که او برای ما انجام داد. تصاویری که می بینیم توصیف دقیقی از آنچه واقعاً اتفاق افتاده نیست. عیسی برهنه، کبود شده و کتک خورده بود که بر روی صلیب برای ما مرد. او به خاطر گناهان ما در معرض دید همگان قرار گرفت و تحقیر شد. پس از اینکه عیسی این کار را برای ما انجام داد، دیگر نباید گناهان ما را بپوشانیم، که ما را از شراکت با خدا خارج می کند. متأسفانه بسیاری از ما سعی می کنیم حقیقت غم انگیز زندگی خود را دفن کنیم و برای پنهان کردن گناهان زشت خود نماهای زیبایی می سازیم. اما همه چیز پنهانی فاش خواهد شد و هر چیزی که پنهان است آشکار خواهد شد. بنابراین، ما می توانیم این کار را به روش آسان یا سخت انجام دهیم. ما نمی‌توانیم از خدا رازداری کنیم، پس بهتر است اعتراف کنیم تا هر گناه پنهانی را آشکار کنیم و به رابطه درست با او بازگردیم. این توصیف اعتراف جان پایپر را دوست دارم.
اعتراف پرداختی نیست. این صرفاً یک توافق با خداست که این کار برای من زشت و ناشایست بود و من از آن شرم دارم. من برای آن متاسفم. از آن بر می گردم. من کار تمام شده، کامل، کامل و یک بار برای همیشه مسیح را از نو می پذیرم. من در آن استراحت می کنم. من از معاشرت او لذت می برم.
بیایید دست از سرپوش گذاشتن برداریم و به گناهان خود در پیشگاه خداوند و همچنین مردمی که به آنها ظلم کرده ایم اعتراف کنیم. گاهی اوقات این اشتباهات به راحتی دیده نمی شود، زیرا در قلب و ذهن ما اتفاق می افتد. با این حال، خدا می داند، پس بگذارید کارها را با او درست کنیم تا از رحمت و لطف او برخوردار شویم.