یقین در عدم قطعیت

ماهیت زندگی معنوی این است که ما در عدم اطمینان خود مطمئن هستیم. یقین نشانه زندگی عقل سلیم است. عدم اطمینان بخشنده نشانه زندگی معنوی است. یقین به خدا به این معنی است که ما نسبت به بقیه نامطمئن هستیم و هرگز نمی دانیم که یک روز ممکن است چه اتفاقی بیفتد. این را عموماً با یک آه غمگین می گویند. باید با طوفانی توقع نفس گیری گفت: ما نسبت به قدم بعدی نامطمئن هستیم، اما از خدا مطمئن هستیم.

مطلب فوق توسط اسوالد چمبرز نوشته شده است و من واقعاً دارم یاد می‌گیرم که می‌توانم در عدم قطعیت مطمئن باشم. من قبلاً دوست داشتم برنامه ریزی کنم، اما اکنون از بسیاری جهات از آن صرف نظر کرده ام، زیرا به نظر می رسد بسیاری از برنامه هایم به هم ریخته است. وقتی به عقب‌نشینی برنامه‌هایم نگاه می‌کنم، متوجه می‌شوم که اغلب خدا به آنها اجازه می‌دهد از مسیر خارج شوند تا من را به مسیر خود بازگرداند. راه‌ها و افکار او متعلق به من نیست، و می‌دانم که باید به او اعتماد کنم و به درک خودم تکیه نکنم.

با تمام دل به خداوند توکل کن و بر عقل خود تکیه مکن. در تمام راههای خود او را بشناسید و او راههای شما را هدایت خواهد کرد. امثال 3: 5-6

مدت زیادی است که بر درک خودم تکیه کرده ام، که زیربنای ناپایداری بوده است. می‌خواستم برنامه‌ریزی کنم تا با اتفاقات غیرمنتظره مواجه نشم. اکنون، به عنوان مبلغی در سرزمینی بیگانه، آموخته ام که انتظار داشته باشم که خدا با من است و از شگفتی های زندگی که هرگز او را غافلگیر نمی کند، انتظار داشته باشم. دوست داشتم برنامه ریزی کنم، اما به سختی فهمیدم که خدا راهش را خواهد داشت و من را در موقعیت های غیرقابل توضیحی رها می کند که او برای همیشه کار می کرد، حتی اگر آن موقع آن را ندیدم.

نقشه‌های زیادی در قلب انسان وجود دارد، با این حال، نصیحت خداوند پابرجا خواهد ماند. امثال 19:21

وقتی این مقاله را می نویسم، در یکی از آن موقعیت هایی هستم که به نظر می رسد هیچ چیز منطقی نیست و احساس می کنم آب را در اعماق اقیانوسی از عدم قطعیت قدم می زنم، محاصره شده توسط دریایی از سردرگمی با جریان های زیرین ناامیدی که آماده اند مرا بکشند. پایین. اما، آنگاه در میان این طوفان با امواجی از اضطراب که در من برمی خیزد، به یاد می آورم که به خدایی خدمت می کنم که طوفان ها را خاموش می کند و روی آب راه می رود. و با دست توانای خود می تواند مرا از این جزر و مد طوفانی بیرون بکشد. می‌توانم بشنوم که عیسی چیزی شبیه به من می‌گوید که به پطرس گفت وقتی ترس بر او غلبه کرد و به امواج نگاه کرد و شروع به فرو رفتن کرد، "ای کم ایمان، چرا شک می‌کنی؟" (به متی 14:31 مراجعه کنید). ایمان من کم می شود و شک و تردید زمانی به سمت من سرازیر می شود که از خدا کمتر مطمئن می شوم و فراموش می کنم که او به طور غیرمنتظره ای برای انجام غیرممکن ها ظاهر می شود.

شمعون پطرس به آنها گفت: «من برای ماهیگیری می روم.» به او گفتند: «ما نیز با تو می‌رویم.» آنها بیرون رفتند و بلافاصله سوار قایق شدند و آن شب چیزی نگرفتند. اما چون صبح شد، عیسی در ساحل ایستاد. اما شاگردان نمی دانستند که این عیسی است. سپس عیسی به آنها گفت: «بچه ها، آیا غذایی دارید؟» آنها به او پاسخ دادند: نه. و به آنها گفت: «تور را در سمت راست قایق بیندازید، مقداری خواهید یافت.» پس ریختند و اکنون به دلیل کثرت ماهی نتوانستند آن را بکشند. یوحنا 21:3-6

این دقیقاً مانند پروردگار ماست. زمانی که ما اصلاً انتظارش را نداریم، او برای ما ناشناس ظاهر می شود و به ما می گوید که کاری برخلاف تصورمان انجام دهیم. این افراد قبلاً برای ماهیگیری بیرون آمده بودند و چیزی نگرفتند. به احتمال زیاد زمان ماهیگیری نبود و به آنها گفته شد که تور را در طرف مقابل قایق قرار دهند. این برخلاف هنجارهای فرهنگی آنها بود و از نظر جسمی برای آنها دشوارتر بود زیرا آنها عادت نداشتند ماهی بگیرند. اما آنها به هر حال اطاعت کردند و ماهی زیادی گرفتند. راه های خدا مطمئن است حتی اگر منطقی نباشد. بنابراین، زمانی که همه چیز در اطراف ما نامطمئن است، می توانیم از او مطمئن باشیم. ما نیاز داریم که به او اعتماد کنیم و از او اطاعت کنیم، حتی زمانی که او به ما می‌گوید که کاری را که ضد فرهنگ است انجام دهیم، و دیگران را در مورد روش‌های ما نامطمئن می‌سازد. سپس ما یک نتیجه غیرمنتظره را تجربه خواهیم کرد که فقط او می تواند در میانه عدم اطمینان انجام دهد. شما می توانید از آن مطمئن باشید.