سال گذشته، پس از شنیدن مسائلی که مردم بومی منطقه از سوی دو تن از مبلغان خود در آمریکای لاتین شنیدم، از نادر خواستم تا درباره چالش‌های گروه‌های بومی در کشورهای آمریکای مرکزی و جنوبی تحقیق کند تا ببینم چگونه می‌توانیم بهترین کار را انجام دهیم. براشون دعا کن او در مقاله ای به نام برخی از یافته های خود را نوشت مرا به گروه های بومی در آمریکای لاتین بفرست. آشنایی با مشکلات روحی، اجتماعی و اقتصادی که با آن روبرو هستند بسیار ناراحت کننده بود، زیرا بسیاری از آنها به دلیل ورود خارجی ها برای گرفتن زمین های آنها برای منافع مالی شخصی به آنها تحمیل شده بود، در حالی که در برخی موارد مردم بومی با اندک و یا با آنها روبرو می شدند. هیچ چی. و به نظر می رسد کسانی که در موقعیتی هستند که به آنها کمک کنند نسبت به مبارزات آنها بی تفاوت هستند.
اخیراً کشیش اولمان سانچز پستی در مورد کار خود در کوه های چیریپو در کاستاریکا نوشته است. این گزیده ای از آن است.
کوه های بومی Chirripó Costa. آنها کوه های فوق العاده زیبایی هستند که ما در آنها بی نظیر در این سیاره می یابیم. اما برای اینکه بتوانید به این مکان ها برسید با مشکلات متعددی روبرو خواهید شد، از جمله مارهای بسیار سمی، رودخانه های متورم، جاده های دسترسی سخت. اما دردناک ترین چیزی که خواهید یافت، جمعیت بسیار آسیب پذیر است. کودکان بیمار، سوءتغذیه و گرسنگی را در جمعیت ها خواهید دید. به یاری خدا اول هر ماه به جایی می رویم که ورود سفیدپوستان سخت است. ما تنها چیزهایی را که می توانیم مصرف می کنیم - لباس، غذا و دارو. اما کمک به همه برای ما بسیار سخت است، کمک ما محدود است…
کشیش اولمان در هر سفر به کوهستان به طور متوسط 30 تا 35 ساعت پیاده روی می کند تا به این روستاییان بومی منزوی برسد. چندی پیش، من در جلسه ای با او بودم و او از عدم توجه مسیحیان به این افراد ابراز تاسف کرد. به نظر می رسد که آنها فراموش شده اند در حالی که بسیاری از مبلغان مسیحی بر آفریقا، خاورمیانه و سایر بخش های آسیا تمرکز می کنند، و حتی تعداد فزاینده ای از مبلغان مبلغ به اروپا می روند. با این حال، هنوز گروه های بومی دست نیافتنی زیادی در سرتاسر آمریکای مرکزی و جنوبی وجود دارد.
کشیش اولمان همچنین برخی از مسائل دیگری را که در حین خدمت به مردم کابکار در کوه‌های چیریپو با آن مواجه شده است، برجسته کرد. یکی از بزرگ‌ترین چالش‌ها، آیین‌های اجدادی آنها است که شامل قربانی کردن برای خدایی است که او را با عیسی اشتباه می‌گیرند، زیرا گفته می‌شود این خدا برای نجات جهان در کوه‌ها مرده است. وقتی می شنوند که عیسی بر روی صلیب در کالواری جان می دهد تا جهان را از گناهان آنها نجات دهد تا زندگی ابدی بدهد، فکر می کنند که او همان خداست. همچنین، شمن ها از آمدن مبلغان مسیحی به منطقه خوشحال نمی شوند زیرا ادعا می کنند نمی توانند شفاهای معمول خود را انجام دهند، بنابراین ممکن است از مبلغان خواسته شود که کوه ها را ترک کنند. با این حال کشیش اولمان ماندن را انتخاب کرده است و اگرچه این افراد بومی به ورود سفیدپوستان یا افراد خارجی به قلمرو خود مشکوک هستند، اما او را پذیرفته اند. بسیاری از افراد خارجی هدایایی دریافت نخواهند کرد، اما کشیش اولمان بیش از 20 سال است که توانسته است برای نیازمندان منطقه غذا، لباس و دارو بیاورد. اما چه اتفاقی می افتد که کشیش اولمان که تقریباً 60 سال دارد قادر به رفتن به کوهستان نیست؟ چه کسی جای او را خواهد گرفت، در حالی که بسیاری از مسیحیان از نیازهای این مردم اطلاعی ندارند؟
مسائلی که کشیش اولمان با آن روبرو می شود به کوه های کاستاریکا منزوی نیست. بسیاری از مردم بومی در سرتاسر آمریکای لاتین با مشکلات مشابهی مانند بیکاری، آموزش ضعیف و عدم دسترسی به مراقبت های بهداشتی مناسب روبرو هستند. و در بسیاری از کشورها انواع مختلف پرستش خدایان وجود دارد. در آرژانتین، بولیوی، شیلی، اکوادور و پرو، بسیاری از مردم بومی پاچاماما را جشن می گیرند که مادر زمین، الهه باروری و کشاورزی در نظر گرفته می شود. جشن ها بسیار مهم هستند. لاماها به عنوان بخشی از عبادت قربانی استفاده می شوند و هنگام برگزاری مراسم پاچاماما در بسیاری از بازارها دیده می شوند. حتی شنیده ام که گروه هایی هستند که هنوز قربانی می دهند. متأسفانه، این امر بر جامعه بی خانمان ها در برخی مناطق تأثیر می گذارد، زیرا ممکن است در هنگام گم شدن مورد توجه قرار نگیرند.
اکنون به نظر می رسد کمبود مبلغان مسیحی در این منطقه وجود دارد. با این حال، همیشه اینطور نبود. در 8 ژانویه 1956، پنج مبلغ آمریکایی در اکوادور توسط Huaorani که به آنها سرخپوستان اوکا نیز گفته می شود، هنگامی که می خواستند انجیل را با آنها در میان بگذارند، به شهادت رسیدند. با این وجود، مرگ آنها بیهوده نبود، زیرا یکی از بیوه ها و خواهر یکی از مردان کشته شده برای خدمت به همان قبیله ای رفتند که عزیزان آنها را به قتل رساندند. احساس بیوه، الیزابت الیوت، این بود: «تا زمانی که این چیزی است که خداوند از من می خواهد، پس همه چیز بی ربط است». او با ابهام زیاد رفت و دختر سه ساله‌اش به پشت او بست و در جنگل خطرناک برای رفتن به این قبیله قدم زد. تلاش‌های این خانم‌ها پاداش گرفت و روستاییان از خشونت کمتری برخوردار شدند، در حالی که بسیاری به مسیحیت گرویدند. چند نفر از ما به سراغ قبایل بومی خواهیم رفت که بسیاری از مسیحیان نسبت به آنها بی تفاوت به نظر می رسند؟ آیا هیچ یک از ما برای انجام مأموریت بزرگ عیسی می رود؟
و عیسی آمد و با آنها صحبت کرد و گفت: «تمام قدرت در آسمان و زمین به من داده شده است. پس بروید و همه امتها را شاگرد سازید و آنها را به نام پدر و پسر و روح القدس تعمید دهید و به آنها بیاموزید که از آنچه به شما امر کردم پیروی کنند. و اینک من همیشه تا آخر الزمان با شما هستم.» متی 28:18-20
Comments