فرزندان خدا - دیگر یتیم نیستند

گاهی اوقات از اینکه چقدر متوجه آنچه در کتاب مقدس است نمی‌شوم، خجالت می‌کشم. در پایان متی ۳، پس از اینکه عیسی توسط پسر عمویش، یحیی تعمید دهنده، غسل تعمید داده شد، روح خدا مانند کبوتری بر او فرود آمد و صدایی از آسمان گفت: «این پسر محبوب من است که از او بسیار خشنودم». سپس به فصل ۴ می‌رویم که روح القدس عیسی را در بیابان هدایت می‌کند تا توسط شیطان وسوسه شود. در دو وسوسه اول از سه وسوسه، شیطان با «اگر تو پسر خدا هستی...» شروع کرد. من قبلاً این ارتباط را ندیده بودم. خود پدر از آسمان گفته بود: «این پسر محبوب من است»، اما شیطان وارد می‌شود تا در مورد فرزندی عیسی شک ایجاد کند. و اگر این کاری است که شیطان با عیسی، پسر خدا، انجام داد، پس فکر می‌کنید او با ما چه خواهد کرد تا ما را در مورد فرزندان خدا بودنمان دچار شک کند؟ من معتقدم به همین دلیل است که عیسی به شاگردانش تأکید کرد که آنها را مانند یتیم رها نخواهد کرد

من از پدر خواهم خواست و او یاوری دیگر به شما خواهد داد تا همیشه با شما باشد؛ آن روح راستی است که جهان نمی‌تواند او را بپذیرد، زیرا او را نمی‌بیند و نمی‌شناسد، اما شما او را می‌شناسید زیرا او با شما می‌ماند و در شما خواهد بود. «شما را یتیم نمی‌گذارم؛ نزد شما خواهم آمد. پس از اندک زمانی، جهان دیگر مرا نخواهد دید، اما شما مرا خواهید دید. چون من زنده‌ام، شما نیز زنده خواهید بود. در آن روز خواهید دانست که من در پدر خود هستم و شما در من و من در شما. کسی که احکام مرا دارد و آنها را حفظ می‌کند، کسی است که مرا دوست دارد. و کسی که مرا دوست دارد، پدر من او را دوست خواهد داشت و من او را دوست خواهم داشت و خود را به او آشکار خواهم کرد.» یوحنا ۱۴:۱۶-۲۱

عیسی از خدا به عنوان پدر خود یاد می‌کند و او پل بین پدر و شاگردان بود. او همیشه شاگردان را به پدر متصل می‌کرد و حتی با شروع با «پدر ما» به آنها یاد می‌داد که چگونه به او دعا کنند. توجه کنید که قرار نبود بگویند «پدر عیسی»، بلکه «پدر ما». دانستن این نکته شگفت‌انگیز است که خالق جهان می‌خواهد ما فرزندان او باشیم و او از طریق عیسی و روح‌القدس این را برای ما فراهم کرده است. درست مانند شاگردان عیسی، اکنون ما مانند یتیم رها نشده‌ایم. کسانی از ما که روح حقیقت را دارند، به این حقیقت هدایت می‌شوند و می‌دانند که اگر عیسی را دوست داشته باشیم، فرزندان خدا هستیم، پدر ما را دوست خواهد داشت و یاور، روح حقیقت، همیشه ما را به سوی پدر هدایت خواهد کرد. و کسانی از ما که توسط روح خدا هدایت می‌شوند، فرزندان خدا هستند و روح او با روح ما شهادت می‌دهد تا تأیید کند که ما فرزندان خدا هستیم.

زیرا شما روح بردگی را که منجر به ترس دوباره شود، دریافت نکرده‌اید، بلکه روح فرزندخواندگی را دریافت کرده‌اید که به وسیله آن فریاد می‌زنیم: «ابا! پدر!» رومیان ۸:۱۵

خداوند را ستایش کنید! ما دیگر روح بردگی نداریم، بلکه روح فرزندخواندگی از جانب خدای پدر را داریم. اما پس چرا طوری رفتار می‌کنیم که انگار پدری نداریم و در خانواده باشکوه او پذیرفته نشده‌ایم؟ بسیاری از ما در کلیسا با ترس و وحشت زندگی می‌کنیم، هنوز در بند روح بردگی هستیم. آیا ممکن است که ما واقعاً توسط روح خدا هدایت نمی‌شویم، زیرا هر جا روح او باشد، آزادی نیز هست؟ و روح به ما خواهد فهماند که ما فرزندان فرزندخوانده خدا هستیم و دیگر یتیم نیستیم. ما تنها نیستیم و می‌توانیم در عشق پدر غرق شویم، زیرا می‌دانیم که او، قدرتمندترین موجود در جهان، از ما مراقبت می‌کند و به ما چشم دوخته است.

حال می‌گویم، تا زمانی که وارث کودک است، با وجود اینکه صاحب همه چیز است، هیچ تفاوتی با یک برده ندارد، اما تا زمانی که پدر تعیین کرده باشد، تحت سرپرستی سرپرستان و مدیران است. ما نیز، در حالی که کودک بودیم، در بند چیزهای ابتدایی دنیا بودیم. اما وقتی زمان به کمال رسید، خدا پسر خود را فرستاد که از زنی متولد شده بود و تحت شریعت متولد شده بود، تا کسانی را که تحت شریعت بودند، نجات دهد تا ما بتوانیم فرزندخواندگی را به عنوان پسر دریافت کنیم. چون شما پسر هستید، خدا روح پسر خود را به قلب‌های ما فرستاده است که فریاد می‌زند: «ابا! پدر!» بنابراین شما دیگر برده نیستید، بلکه پسر هستید؛ و اگر پسر هستید، پس وارث از طریق خدا هستید. غلاطیان ۴: ۱-۷

ممکن است این را بخوانیم و خوب به نظر برسد، اما عشق پدر را تجربه نمی‌کنیم. تنها روح‌القدس است که می‌تواند ما را به حقایق عمیق‌تر کلام خدا و این حقیقت که ما فرزندخوانده‌های پدر آسمانی هستیم، هدایت کند تا بتوانیم آن را زندگی کنیم، صرف نظر از آنچه در زندگی خود پشت سر گذاشته‌ایم و مهم نیست چه کسی در کنار ما نبوده است. ما باید این حقیقت را بدون شک بدانیم.

ببینید پدر چه عشق عظیمی به ما ارزانی داشته است که ما فرزندان خدا نامیده شویم؛ و ما چنین هستیم. به همین دلیل جهان ما را نمی‌شناسد، زیرا او را نشناخت. اول یوحنا ۳: ۱

این آیه، مضمون اصلی من در کار با کودکان بی‌پدر بود، زیرا می‌خواستم آنها خدا را به عنوان پدر مهربان خود ببینند. روح حقیقت ما را به این حقیقت هدایت می‌کند. من دعا می‌کنم که روح‌القدس به ما بفهماند که ما فرزندان خدا هستیم و از آنجایی که توسط پدر به فرزندی پذیرفته شده‌ایم، دیگر برده نیستیم. این حقیقت است که به ما کمک می‌کند تا در آزادی فرزندان خدا و وارث او بودن، با امتیاز فریاد زدن «ابا! پدر!» گام برداریم.