خدا به کسانی که به خود کمک می کنند کمک می کند؟

من اغلب می شنوم که مردم از کتاب مقدس نقل می کنند که می گوید: "خدا به کسانی که به خودشان کمک می کنند کمک می کند." مشکل این است که در کتاب مقدس نیست. این دروغی غیرکتابی است که بسیاری از افراد خوش نیت را که بدون دخالت خدا به خود کمک می کنند به دام انداخته است. این می تواند باعث ایجاد مشکلات زیادی شود زیرا آنها در بدن و قدرت خود حرکت می کنند. شائول یک نمونه عالی از این است.

اما شائول هنوز در جلجال بود و همه مردم لرزان به دنبال او رفتند. سپس طبق زمانی که سموئیل تعیین کرده بود، هفت روز صبر کرد. اما سموئیل به جلجال نیامد. و مردم از او پراکنده شدند. پس شائول گفت: «برای من قربانی سوختنی و قربانی‌های سلامتی بیاورید.» و قربانی سوختنی را تقدیم کرد. به محض اینکه او از ارائه قربانی سوختنی به پایان رسید، سموئیل آمد. و شائول به استقبال او رفت تا او را سلام کند. و ساموئل گفت: «چه کردی؟» شائول گفت: «وقتی دیدم که مردم از من پراکنده شده‌اند و شما در روزهای مقرر نیامده‌اید و فلسطینی‌ها در میکماش جمع شده‌اند، گفتم: «الان فلسطینی‌ها در جلجال بر من فرود خواهند آمد و من به خداوند تضرع نکرده‌ام.» بنابراین ناچار شدم و قربانی سوختنی تقدیم کردم.» و سموئیل به شائول گفت: «احمقانه کردی. شما فرمان یهوه خدای خود را که به شما امر فرموده است، نگاه نداشته اید. زیرا اکنون خداوند پادشاهی شما را بر اسرائیل تا ابد مستقر خواهد کرد. اما اکنون پادشاهی شما ادامه نخواهد یافت. خداوند برای خود مردی را بر اساس دل خود طلب کرده است و خداوند او را امر کرده است که بر قوم خود فرماندهی کند، زیرا شما آنچه را که خداوند به شما امر کرده است، انجام نداده اید.» اول سموئیل 13: 9 ب-14

شائول احساس کرد که به اندازه کافی صبر کرده است، بنابراین کنترل اوضاع را در دست گرفت. چه چیزی ممکن است با آن اشتباه باشد؟ او یک شخصیتی بود که معمولاً مورد تشویق جهانیان قرار می گیرد. با این حال، شائول به جای تمرکز بر خدا و دستورات او به مردم نگاه می کرد. وقتی چشمانمان را از خداوند برمی‌داریم، مایلیم امور را به دست خود بگیریم، زیرا به جای روح خداوند در جسم خود حرکت می‌کنیم. و مواقعی وجود دارد که نتیجه ممکن است برای مدتی خوب به نظر برسد، اما بعداً ممکن است پشیمانی وجود داشته باشد. ابرام و سارای را به خاطر دارید؟ این قبل از تغییر نام آنها بود. سارای احساس می کرد که مدت زیادی در انتظار خداوند است و فکر می کرد غیرممکن است که بتواند در سنین پیری فرزندی داشته باشد. بنابراین، او با نقشه خود آمد.

سارای، همسر ابرام، برای او فرزندی نداشت. و کنیز مصری داشت که هاجر نام داشت. پس سارای به ابرام گفت: «ببین، خداوند مرا از بچه دار شدن منع کرده است. لطفا برو پیش خدمتکار من. شاید از او فرزندانی به دست بیاورم.» و ابرام به صدای سارای توجه کرد. سپس سارای، زن ابرام، کنیز مصری خود هاجر را گرفت و پس از ده سال اقامت ابرام در زمین کنعان، او را به شوهرش ابرام داد تا همسرش شود. پس نزد هاجر رفت و او حامله شد. و چون دید که حامله شده است، معشوقه اش در نظر او حقیر شد. پیدایش 16:1-4

چه تار و پود درهم تنیده‌ای می‌بافیم، وقتی به خدا موقعیت‌هایمان را رها نمی‌کنیم. سارای باید منتظر خدا می ماند، و ابرام نیز مقصر بود، زیرا او خیلی سریع به توصیه سارای توجه می کرد، حتی اگر می دانست خدا چه وعده ای را داده بود. هاجر اسماعیل را به دنیا آورد و بعداً فرزندان او دشمن اسرائیل شدند. با این حال، قبل از قضاوت ابرام و سارای، باید به قلب خود نگاه کنیم. آیا تا به حال فکر کرده اید که خدا خیلی طول می کشد و تصمیم می گیرد کارها را به روش شما انجام دهد؟ خوب، من دارم، و نتیجه آنچنان خوب نبود. تصمیمات ما می تواند اثرات طولانی مدت داشته باشد، بنابراین بهتر است قبل از انتخاب پرهزینه به دنبال خدا باشیم و منتظر او باشیم. این بدان معنا نیست که ما باید غیرفعال باشیم و کاری انجام ندهیم. دوره انتظار معمولاً زمان آماده سازی است. ما فقط باید همچنان چشمانمان را به سمت تپه هایی که کمک ما از آنجا می آید بلند کنیم و او ما را راهنمایی خواهد کرد.

زیرا تو دفاعی برای درمانده، دفاعی برای نیازمندان در مصیبت، پناهگاهی در برابر طوفان، سایه ای از گرما بوده ای. زیرا نفس بی رحمان مانند طوفان باران در برابر دیوار است. اشعیا 25:4

خداوند نه تنها یاری ماست، بلکه ممکن است از ما برای دفاع از درماندگان و نیازمندان استفاده کند، در حالی که ما هنوز منتظر یاری او هستیم. ما باید خود را در برابر او متواضع نگه داریم، زیرا وقتی غرور سر زشت خود را بالا می برد، به جای اینکه منتظر کمک خداوند باشد، می خواهد کارهایی را در زمان خودش انجام دهد. همچنین هرگز نباید فراموش کنیم که لطف خدا کافی است و لطف او در ضعف کامل می شود. (دوم قرنتیان 12:9 را ببینید). او به ما فیض و قدرت می بخشد در حالی که منتظر کمک او هستیم. او آماده کمک است، اما ما نیز باید آماده باشیم تا در زمان او منتظر بمانیم و کارهایی را که در راه او انجام دهیم.

زیرا در حالی که ما هنوز درمانده بودیم، مسیح در زمان مناسب برای افراد غیر خدا مرد. رومیان 5: 6

خدا زمان مناسبی دارد، بنابراین هرگز نباید تلاش کنیم که دست او را به زور بکشیم و برای انجام کارها جلوتر از او بدوییم. ما باید درماندگی خود را بپذیریم و در او استراحت کنیم، در حالی که او کارها را حل می کند. ما ممکن است قطعاتی را که او در کنار هم قرار می دهد نبینیم، بنابراین اگر سعی کنیم به خودمان کمک کنیم، ممکن است آشفتگی ایجاد کنیم و مانع

کمکی شویم که او به ما می کند. پس بهتر است منتظر خدا باشیم و به او فضایی بدهیم تا هر طور که می خواهد به ما کمک کند.