حمایت از زندگی
- Nicola Carara
- May 11, 2022
- 3 min read
Updated: May 12, 2022
زیرا که باطن من را آفریدی. تو مرا در شکم مادرم بافته ای. من از تو سپاسگزار خواهم بود، زیرا به طرز شگفت انگیز و شگفت انگیزی ساخته شده ام. کارهای تو شگفت انگیز است و روح من آن را به خوبی می داند. هیکل من بر تو پوشیده نبود، آنگاه که در نهان آفریده شدم، و ماهرانه در اعماق زمین شکل گرفتم. چشمانت جوهر بی شکل مرا دیده است. و تمام روزهایی که برای من مقرر شده بود در کتاب تو نوشته شده بود، در حالی که هنوز یکی از آنها نبود. مزمور 139:13-16
دیدن اینکه چقدر بچه های زیبا در سرتاسر دنیا وجود دارد برای من جذاب است. کودکانی که در شرایط وحشتناکی زندگی می‌کنند، اما می‌خندند، بازی می‌کنند و شاد هستند و زندگی دیگری نمی‌شناسند. زندگی آنها ممکن است مانند زندگی فراوان در بیرون به نظر نرسد، زیرا نه تنها دارایی مادی ندارند، بلکه اغلب اوقات، آنها نیازهای اولیه را نیز ندارند. با این حال، آنها شادی دارند که بسیاری از افرادی که دارایی بسیار بیشتری دارند، ندارند.
زندگی برای بسیاری از این کودکان آسان نیست. فلوریبت کمتر از یک سال سن دارد و در روستایی در کوه‌های چیریپو، کاستاریکا، نابینا به دنیا آمد، جایی که این افراد بومی تقریباً فراموش شده‌اند. بسیاری از مردم کاستاریکا حتی نمی دانند که وجود دارند و فکر می کنند که آنها فقط یک داستان افسانه ای هستند. با این حال آنها واقعی هستند و خدا آنها را می بیند، آنها را می شناسد و دوستشان دارد. او کشیش اولمان سانچز را فرستاده تا ساعت ها پیاده روی کند تا به آنها کمک کند و آنها را به بسیاری از مردم نه تنها در کاستاریکا، بلکه در سایر نقاط جهان معرفی کرده است. یک معلم بازنشسته از جامائیکا در مورد فلوریبت شنید و می خواست به او کمک کند. من بسیار شگفت زده شدم که او حقوق بازنشستگی ناچیز خود را می دهد، اما او می خواست با اندکی که داشت به حمایت از فلوریبت کمک کند زیرا می دانست که خدا از او می خواهد این کار را انجام دهد. خداوند نیز از ما می خواهد که همین کار را انجام دهیم و به کودکان نیازمند در جامعه، کشور و در سراسر جهان کمک کنیم.
با این حال تو کسی هستی که مرا از رحم بیرون آوردی. تو باعث شدی که به سینه مادرم اعتماد کنم. من از بدو تولد بر تو افکنده شدم. تو از شکم مادرم خدای من بودی. از من دور نباش، زیرا مشکل نزدیک است. زیرا کسی نیست که کمک کند. مزمور 22:9-11
چگونه ممکن است هیچ کمکی وجود نداشته باشد؟ ما به عنوان مسیحیان فرا خوانده شده ایم تا دست ها، پاها و قلب خدا باشیم. کتاب مقدس به ما می گوید که دادن بهتر از دریافت است و خوشا به حال کسانی که به فقرا می دهند. با این حال، بسیاری از مسیحیان در حالی که منتظرند خدا به آنها برکت دهد، به چیزهایی که دارند می چسبند. هر یک از ما برای کمک به زندگی مردم دعوت شده‌ایم، خواه در کوه‌های چیریپو تقریباً فراموش شده باشند، برده‌های کارخانه‌های کوره آجرپزی در پاکستان باشند، یا در آمازون آمریکای جنوبی منزوی شوند.
خداوند هر زندگی را از قبل از شکم مادر مقرر کرده است و برای هر مسیحی مهم است که به نوزادان آسیب پذیر کمک کند که از زمان لقاح در رحم، تا تولد و بعد از آن زندگی کنند.
«قبل از اینکه تو را در رحم شکل دهم، تو را می‌شناختم، و قبل از تولد تو را تقدیس می‌کردم. من تو را پیامبر امتها قرار دادم.» ارمیا 1:5
آیا دانستن اینکه خدا قبل از اینکه ما را در شکم مادرمان بسازد برای هر یک از ما برنامه ای دارد شگفت انگیز نیست؟ باردار شدن یک نوزاد اشتباه نبود، بلکه توسط خالق طراحی شده بود. قبل از اینکه ما باردار شویم، خداوند برای هر یک از ما نقشه ای داشت. شرایط لقاح و تولد ما مهم نیست، او ما را از ابتدا در ذهن داشت. فلوریبت ممکن است نابینا به دنیا آمده باشد، اما خدا برای او برنامه ای دارد و بنابراین ما که او را می شناسیم و می توانیم به او کمک کنیم باید او را با محبت و حمایت احاطه کنیم، چه نزدیک باشیم و چه دور. ما باید به پرورش زندگی او برای تحقق برنامه خدا کمک کنیم. چه کسی می‌داند، او می‌تواند فانی کرازبی بعدی باشد که از شش هفتگی نابینا بود، اما همچنان بیش از 8000 سرود مانند "به خدا باش جلال" و "تضمین مبارک" نوشت. ما ممکن است بخواهیم تعریف کنیم که زندگی ما چگونه باید باشد و ممکن است آرزوی راحتی داشته باشیم و همه چیز در زندگی ما به خوبی انجام شود. با وجود این، ما باید به دنبال رابطه صمیمی با خدا باشیم تا او زندگی ما را تعریف کند و او ما را به جای قربانیان پیروز و در میانه آزمایش های ما پیروز خواهد کرد. و این همان زندگی فراوانی است که همه ما باید برای داشتن آن از یکدیگر حمایت و کمک کنیم.