تشخیص زمان

هفته گذشته، ما یک مطالعه انجیل زنان را برای مبلغان مذهبی شروع کردیم، و یک چیز واضح بود که ما به اشتراک گذاشتیم و آن این بود که همه ما در حال گذراندن دوران سختی بودیم. اما باید بدانیم که این دوره های چالش برانگیز بی هدف نیستند. یکی از خانم ها توضیح داد که خدا دارد ما را به آنچه می خواهد تبدیل می کند و این می تواند بسیار سخت باشد. اگر شما هم مثل من هستید، ممکن است بخواهید در برابر تغییر و تحول مقاومت کنید زیرا ممکن است باعث ناراحتی شدید شود. با این حال، یک چیز را در مطالعه دیگری در کتاب مقدس دریافتم این بود که درد اغلب قبل از تحقق اهداف خدا رخ می دهد. بنابراین، مهم است که بدانیم زمان درد زایمان زمانی ضروری است که خداوند در حال تولد چیز جدیدی در زندگی ما باشد.

به راستی، به راستی به شما می گویم که شما گریه خواهید کرد و ماتم خواهید داشت، اما جهان شادی خواهد کرد. تو اندوهگین خواهی شد، اما اندوهت به شادی تبدیل خواهد شد! هرگاه زنی در حال زایمان است، درد دارد، زیرا ساعت او فرا رسیده است. اما وقتی بچه را به دنیا می آورد، دیگر غم و اندوه را به خاطر خوشحالی از به دنیا آمدن کودکی به یاد نمی آورد. بنابراین شما هم اکنون اندوه دارید. اما دوباره تو را خواهم دید و دلت شاد خواهد شد و هیچ کس شادی تو را از تو نخواهد گرفت. یوحنا 16:20-22

شنیده ام که درد زایمان جالب نیست و ممکن است برای مدت طولانی ادامه داشته باشد و غیر قابل تحمل شود. چند نفر از ما در شرایطی که به نظر می رسد درگیری های پایان ناپذیر است و در تمام شرایط زندگی احساس غمگینی کرده ایم؟ گاهی اوقات تمایل به تسلیم شدن وجود دارد، اما در واقع زمان آن است که بر حقیقت خدا فشار بیاورید و محکم بایستید. در یوحنا 16، عیسی به شاگردان خود می‌گفت که در زمان سوگواری به سر می‌برند، اما با شادی به پایان می‌رسد، زیرا پس از مرگ او رستاخیز او فرا می‌رسد. قبر نتوانست او را نگه دارد. سنگ دور ریخته شد و نور جهان به دنیای تاریک شاگردان قدم نهاد و عزاداری آنها با دیدن پروردگار قیام یافته خود به شادی تبدیل شد.

و چون در آن روز، روز اول هفته، عصر شد، و چون از ترس یهودیان درها را که شاگردان دور هم بودند بسته بودند، عیسی آمد و در میان ایشان ایستاد و به ایشان گفت: «سلام باد. برای تو." و چون این را گفت، دست و پهلوی خود را به آنها نشان داد. شاگردان پس از دیدن خداوند خوشحال شدند. یوحنا 20:19-20

لطفاً توجه داشته باشید که زخم های عیسی هنوز وجود داشت. نشانه های دوران رنج او قبل از مرگش از بین نرفت، هرچند او زنده شد. ما ممکن است بخواهیم از شر هر چیزی که ما را به یاد دردی می اندازد خلاص شویم، اما این نشانه ها به ما کمک می کنند تا به عظمت و خوبی خدای قدرتمند خود شهادت دهیم. زمان رنج عیسی برای تحقق مرگ او و سپس رستاخیز شکوهمند او ضروری بود و ما را قادر می ساخت که از دام گناه رهایی پیدا کنیم تا بتوانیم زندگی ابدی داشته باشیم. همچنین بسیاری از شما در حال گذراندن دوران رنجی هستید که می خواهید از آن رها شوید، اما خدا می خواهد شما را از آن عبور دهد. شرایط آتشین لازم است تا ما را مانند طلا خالص کنند و آن آب های سیلاب ممکن است ما را از ناخالصی هایی که مانع انجام کار خدا در زندگی مان می شود، پاک کنند. ما باید دعا کنیم که خدا به ما قدرت تشخیص بدهد تا بتوانیم زمان هایی را که می گذرانیم درک کنیم. مانند پسران ایساکار که در 1 تواریخ 12 ذکر شد، ما نه تنها باید زمان ها را درک کنیم، بلکه باید بفهمیم که در این زمان ها چه کاری باید انجام دهیم.

این کار را با دانستن زمان انجام دهید که اکنون ساعت بیداری شما از خواب است. زیرا اکنون نجات به ما نزدیکتر از زمانی است که برای اولین بار ایمان آوردیم. شب تقریبا تمام شده و روز نزدیک است. پس بیایید از اعمال تاریکی خلاص شویم و زره نور به تن کنیم. درست مثل روز رفتار کنیم، نه در دعوا و مستی، نه در فحشا و فسق، نه در نزاع و حسادت. اما عیسی مسیح خداوند را بپوشید و از نظر شهوات بدن هیچ گونه تدارک نبینید. رومیان 13:11-14

اکنون زمان آن نیست که ما مسیحیان از نظر روحی بخوابیم، زمان آن است که از خواب خود بیدار شویم و بفهمیم چه خبر است. وقت آن است که فرزندان خدا نور و امید را به دنیای تاریکی که از بیماری ها، قحطی، سیل و آتش سوزی رنج می برد، بیاورند. دنیایی که در حرص و طمع گم شده است. زمان آن فرا رسیده است که دریابیم که در این دوران پر رنج، خلقت منتظر است تا حقیقت و جلال خدا از طریق فرزندانش آشکار شود.

زیرا من فکر می‌کنم که مصائب این زمان با جلالی که قرار است بر ما آشکار شود، قابل مقایسه نیست. زیرا خلقت مشتاقانه منتظر ظهور پسران و دختران خداست. زیرا خلقت نه از روی میل، بلکه به خاطر کسی که آن را مسخر کرد، در معرض بیهودگی قرار گرفت، به این امید که خود خلقت نیز از بردگی فساد رها شود و به آزادی جلال فرزندان خدا برود. رومیان 8: 18-21